پارگی پوست در اثر آسیب دیدگی یا عمل جراحی می تواند منجر به ورود باکتری ها به داخل بدن و تکثیر آنها در بدن بشود. شناخت اولین نشانه های عفونت زخم، پزشکان و متخصصان را قادر می سازد که به سرعت عفونت را درمان کنند. بعضی از شایع ترین علائم عفونت زخم عبارتند از:

1. تب بالای 38 درجه

پس از جراحی، مشاهده ی تب کمتر از 38 درجه سانتیگراد در بیماران طبیعی است. با این حال، اگر دمای بدن بیمار به 38 درجه یا بالاتر برسد و همچنان ادامه پیدا کند ممکن است زخم او دچار عفونت شده باشد. بیمارانی که تب دارند ممکن است از سردرد و کم اشتهایی نیز رنج ببرند. استفاده از پانسمان های ضد میکروبی می تواند برای درمان زخم های آلوده یا عفونی سودمند باشد.

2. احساس ناخوشی عمومی

یکی از مهم ترین مراحل تشخیص عفونت زخم در بیمار این است که از او حالش را بپرسید. بیمارانی که دوران نقاهت پس از جراحی یا آسیب دیدگی را سپری می کنند باید هر روز حالشان نسبت به روزهای پیش بهتر باشد. اگر هر روز احساس خستگی کرده و انرژی کمتری نسبت به روز قبل داشته باشند این شاید نشانه ی عفونت موضعی یا سیستمیک باشد. گاهی اوقات بیمارانی که پس از جراحی دچار عفونت می شوند ممکن است برای مدتی احساس بهبودی کنند و سپس به طور ناگهانی حالشان بدتر شود. بنابراین این پرسش ساده از بیمار می تواند نقش مهمی در تشخیص عفونت ایفا کند.

3. ترشحات سبز رنگ، چرکی و بدبو

ترشحات زخم ها یا بریدگی ها معمولا بی رنگ بوده یا زرد کم رنگ هستند. با استفاده از پانسمان یا درمان فشار منفی می توان این ترشحات زخم را تخلیه کرد. در صورتی که ترشحات زخم چرکی باشند یا بوی نامطبوعی داشته باشند ممکن است زخم عفونی باشد.

4. درد مداوم یا افزاینده

به طور کلی، باید درد بیمارانی که در دوره بهبودی پس از جراحی یا آسیب دیدگی به سر می برند روز به روز کمتر شود. در ابتدا ممکن است این بیماران برای تسکین درد به دارو نیاز داشته باشند، اما باید بتوانند با گذشت زمان مصرف دارو را کاهش داده و در نهایت آن را به طور کامل قطع کنند. اگر بیماری از درد دائمی یا درد در حال افزایش رنج می برد، ممکن است دچار عفونت زخم شده باشد. زیر نظر داشتن میزان درد بیمار به طور دوره ای و پیگیری میزان استفاده آنها از داروهای مسکن می تواند به تشخیص عفونت های نهفته کمک کند.

5. قرمزی پوست اطراف زخم

زخم ها در ابتدا به علت فرایند التهاب، ظاهر قرمز رنگی دارند اما این قرمزی حدود 5 الی 7 روز پس از ایجاد زخم کاهش پیدا می کند. اگر در این مدت قرمزی اطراف زخم بیشتر شده و گسترش پیدا کند ممکن است  زخم دچار عفونت شده باشد. شما می توانید با گرفتن عکس از زخم یا کشیدن خطی دور ناحیه قرمز، بررسی کنید که آیا قرمزی در حال گسترش است یا نه.

6.  تورم ناحیه زخم

تورم نیز مانند قرمزی در مراحل اولیه زخم طبیعی است ولی با گذشت زمان باید کاهش پیدا کند. تورم پایدار ممکن است نشانه ای از عفونت یا عوارض دیگری باشد.

7. داغ بودن پوست اطراف زخم

گرمتر بودن پوست اطراف زخم امری طبیعی است اما اگر پوست اطراف زخم بسیار داغ باشد و خنک نشود ممکن است نشان دهنده ی مبارزه بدن علیه عفونت باشد. این گرما به واسطه ی انتشار مواد شیمیاییِ گشاد کننده عروق و افزایش جریان خون در محل زخم ایجاد می شود. به علاوه، سیستم ایمنی با فرستادن فاگوسیت ها به محل زخم برای بلعیدن باکتری های مرده و لنفوسیت ها برای تولید آنتی بادی باعث افزایش گرما می شود.

8. عدم توانایی حرکت دادن ناحیه آسیب دیده

یکی دیگر از علامت های عفونت زخم این است که بیمار توانایی حرکات طبیعی ناحیه ی آسیب دیده را از دست می دهد. گرچه باید توجه داشت که جراحی و آسیب دیدگی گاهی اوقات می توانند منجر به دشواری در حرکت شوند با این حال می دانیم که اکثر زخم ها روی عصب، رباط، تاندون، استخوان و مفصل اثر نمی گذارند. با اینکه احساس سوزش یا بیحسی در اطراف زخم هنگامی که بیمار سعی دارد حرکت کند شایع است اما او باید قادر باشد بدون درد و رنج زیاد ناحیه آسیب دیده را تکان بدهد.

اهمیت شناخت علائم عفونت زخم

این امر که آیا یک پاتوژن (عامل بیماری زا) منجر به عفونت زخم می شود یا خیر، بستگی به قدرت سیستم ایمنی فرد دارد. وقتی که زخم در ناحیه ای از بدن قرار داشته باشد که باکتری های زیادی دارد یا هنگامی که بیمار به بیماری مزمنی مانند دیابت یا بیماری عروقی مبتلا باشد و یا وقتی که به درستی از زخم مراقبت نشود خطر عفونت افزایش پیدا می کند. از آنجایی که عفونت زخم جراحی یکی از شایع ترین عارضه هایی است که در بیمارستان ها رخ شده و  یکی از علل مهم مرگ و میر محسوب می شود، می توان گفت که شناسایی و درمان عفونت زخم از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.