مراقبت از زخم باز
زخم باز، پارگی ای در سطح پوست است که باعث خونریزی خارجی می شود و می تواند محل ورود باکتری ها به درون بدن بوده و موجب ایجاد عفونت بشود. زخم های باز انواع مختلفی دارند که تشخیص نوع آن ها در ارایه کمک های اولیه مناسب سودمند است.
در خراش، لایه بالایی پوست برداشته می شود و خون از دست رفته چندان نیست یا ممکن است هیچ خونریزی به همراه نداشته باشد. خراش یا ساییدگی معمولاً دردناک است؛ چرا که بیشتر پایانه های عصبی همراه با لایه بالایی پوست پاره می شود و احتمال دارد به ذرات خاک نیز آلوده شده باشد. این نوع زخم اگر وسیع بوده یا اجسام خارجی در آن فرو رفته باشند، می تواند وخیم و خطرناک باشد.
شکاف، پارگی پوست با لبه های نامنظم است. این نوع زخم ناشی از عاملی شکافنده است که بافت های پوستی را پاره می کند.
بریدگی، زخمی است که معمولاً لبه هایی منظم دارد و شبیه بریدگی جراحی یا بریدگی با لبه کاغذ است. شدت خونریزی در این نوع زخم، به عمق بریدگی، محل، و اندازه زخم بستگی دارد.
سوراخ شدگی، معمولاً عمیق و باریک است مثل زخم ناشی از میخ، یا چاقو در پوست یا اعضای زیر آن. محل ورود عامل ایجاد کننده زخم، اغلب کوچک است و خطر عفونت بسیار بالا است. در عین حال عامل ایجاد کننده زخم (چاقو یا میخ) ممکن است در درون زخم باقی بماند.
در پارگی، تکه ای از پوست یا کاملاً جدا می شود و یا به بدن آویزان می گردد. این نوع زخم ممکن است خونریزی بسیاری داشته باشد. اگر تکۀ پاره شده هنوز در یک نقطه به بدن متصل است و فقط جمع شده است، سعی کنید آن را صاف کرده و در جای خود قرار دهید. پارگی معمولاً در گوش، انگشتان و دست ها اتفاق می افتد.
قطع عضو باعث بریدن یا پاره شدن و جدا شدن قسمتی از بدن می شود، مانند قطع انگشت، شست پا، دست، پا، بازو یا ران.
چه باید کرد
- در ابتدا با پوشیدن دستکش معاینه، خود را از ابتلا به بیماری های احتمالی حفظ کنید. اگر دستکش ندارید، از چند لایه گاز، پارچه تمیز، پوشش یا کیسه پلاستیکی، یا یک شی ضد آب استفاده کنید. همچنین می توانید از مصدوم بخواهید که با دست خودش به زخم فشار وارد کند. دست آخر اگر چاره دیگری نبود، می توانید با دست بدون محافظ اقدام کنید.
- با برداشتن یا بریدن لباس زخم را پیدا کنید تا ببینید از کجا خون می آید.
- جلوی خونریزی را بگیرید.
مراقبت از زخم
زخم مصدوم باید تمیز شود تا جلوی عفونت گرفته شود. برای تمیز کردن یک زخم سطحی:
- زخم را با آب و صابون بشویید.
- در شستشوی زخم از سرم شستشو یا آب لوله کشی یا مخزن آبی که اندازه و فشار کافی دارد استفاده کنید. برای تمیز کردن زخمی که در معرض عفونت است (مثل زخم ناشی از گاز گرفتگی حیوانات، زخم بسیار کثیف و کهنه، یا سوراخ شدگی ها)، به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.
- ذرات کوچکی را که با شستشو پاک نمی شود با یک پنس استریل بردارید.
- اگر خونریزی دوباره شروع شد، زخم را مستقیم فشار دهید.
- از پمادهای آنتی بیوتیک ترکیبی شامل سه آنتی بیوتیک وسیع الطیف (آنتی بیوتیک هایی که در مقابل انواع میکرو ارگانیسم ها فعال اند) باسیتراسین، نئومایسین، و پولی میکسین بی استفاده کنید. روی آن را با یک پوشش استریل و غیرچسبناک بپوشانید. برای آنکه پانسمان روی بازو یا پا جا به جا نشود، یک بانداژ چسب دار یا نوار چسب دور آن ببندید؛ در جاهای دیگر بدن از نوار چسب استفاده کنید.
- بهتر است پانسمان را هر روز، و اگر مرطوب یا کثیف شد، زودتر عوض کنید. اگر زخم خونریزی کرد و پس از پانسمان به آن چسبید، تا زمانی که زخم در حال ترمیم است آن را رها کنید. کندن دلمه شل روی زخم هنگام تعویض پانسمان آن، ترمیم را مختل می کند و خطر عفونت را بیشتر می کند. اگر پانسمان به زخم چسبیده است، برای برداشتن اش، آن را در آب گرم خیس کنید تا روی آن نرم شده و کندن آن ساده تر شود.
دقت کنید:
- زخم را با محلول ید قوی (همان بتادین ده درصد) یا الکل (70 %) شستشو ندهید. این ترکیبات همان قدر که می تواند باکتری ها را بکشد، سلول های بدن را هم از بین می برد و همچنین دردناک است. به علاوه برخی افراد به ید آلرژی دارند.
- به خاطر داشته باشید که از پراکسید هیدروژن استفاده نکنید. این ماده باکتری ها را نمی کشد، و بر جریان خون مویرگی اثر می گذارد، و ترمیم زخم را طولانی می کند.
- برای زخمی که نیاز به بخیه دارد یا سوراخ شده است، از پماد آنتی بیوتیک استفاده نکنید (پماد جلوی خون گیری بافت را می گیرد) پماد آنتی بیوتیک فقط برای خراشیدگی و زخم های سطحی مناسب است.
عفونت زخم
هر زخمی، بزرگ یا کوچک، ممکن است چرکی شود و این مسئله می تواند آسیب را وسیع تر کند؛ بنابراین پیشگیری بهترین راه برای برخورد با عفونت است. فراموش نکنید که زخم را باید تمیز کنید.
نشانه های چرک کردن زخم را بشناسید تا بتوانید آن را درمان کنید. علائم عفونت شامل موارد زیر می شود:
- تورم و قرمزی اطراف زخم
- احساس گرمی
- درد ضربان دار
- ترشح چرک
- تب
- تورم غدد لنفاوی
- یک یا چند خط قرمز که از زخم به طرف قلب می رود .
دیدن یک یا چند خط قرمز که از زخم به طرف قلب می رود، نشانه ای بسیار خطرناک است و حاکی از آن است که عفونت در حال گسترش بوده و می تواند حتی موجب مرگ مصدوم شود. اگر بیمار لرز و تب داشته باشد، عفونت به گردش خون راه پیدا کرده است (که به آن مسمومیت خون می گویند) در این شرایط، باید فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.
Source: www.urmc.rochester.edu
بدون نظر