زخم جراحی چیست؟
زخم جراحی بریدگی یا برشی در پوست است که معمولاً توسط چاقوی جراحی در حین جراحی ایجاد می شود. زخم جراحی همچنین می تواند نتیجه یک بریدگی در حین جراحی باشد. زخم های جراحی از نظر اندازه بسیار متفاوت هستند. آن ها معمولا با بخیه بسته می شوند، اما گاهی اوقات برای بهبودی باز گذاشته می شوند.
انواع زخم های جراحی چیست؟
زخم های جراحی را می توان به یکی از چهار دسته طبقه بندی کرد. این دسته بندی ها به میزان آلودگی یا تمیز بودن زخم، خطر عفونت و محل قرارگیری زخم روی بدن بستگی دارد.
زخم نوع اول: I این ها زخم های تمیز محسوب می شوند. آن ها هیچ نشانه ای از عفونت یا التهاب نشان نمی دهند. آن ها اغلب چشم، پوست یا سیستم عروقی را درگیر می کنند.
زخم نوع دوم: II این زخم ها تمیز و آلوده در نظر گرفته می شوند. اگرچه زخم ممکن است علائم عفونت را نشان ندهد، اما به دلیل محل قرار گرفتن آن در معرض خطر بیشتری برای عفونی شدن است. به عنوان مثال، زخم های جراحی در دستگاه گوارش ممکن است در معرض خطر بالایی برای عفونت باشند.
زخم نوع سوم: III زخم جراحی که در آن جسم خارجی با پوست تماس پیدا کرده باشد، خطر عفونت بالایی دارد و زخم آلوده به حساب می آید. به عنوان مثال، زخم گلوله ممکن است پوست اطراف محل ترمیم جراحی را آلوده کند.
زخم نوع چهارم: IV این دسته از زخم ها آلوده به کثیف در نظر گرفته می شوند. این شامل زخم هایی است که در معرض مواد مدفوع قرار گرفته اند.
چه چیزی باعث ایجاد زخم های جراحی می شود؟
زخم های جراحی زمانی ایجاد می شوند که جراح با ابزار جراحی به نام چاقوی جراحی برش یا برش ایجاد می کند. طیف گسترده ای از شرایط پزشکی نیاز به جراحی دارند. اندازه زخم به نوع عمل و محل روی بدن بستگی دارد.
عوامل خطر برای عفونت زخم جراحی چیست؟
هر عمل جراحی باعث ایجاد زخم جراحی می شود. احتمال عفونت زخم بعد از جراحی بین 1 تا 3 درصد است.
عوامل خطر برای ایجاد عفونت زخم جراحی شامل داشتن سایر مشکلات پزشکی مانند دیابت یا ضعف سیستم ایمنی است. سیگاری ها، افراد مسن و افرادی که اضافه وزن دارند نیز خطر ابتلا به عفونت را افزایش می دهند. جراحی‌های اورژانسی، جراحی‌های شکمی و جراحی‌هایی که بیش از دو ساعت طول می‌کشند نیز خطر عفونت را افزایش می‌دهند.
علائم و نشانه های عفونت زخم جراحی چیست؟
زخم های جراحی به طور مکرر تحت نظر قرار می گیرند تا مطمئن شویم که به درستی بهبود می یابند. بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری، عفونت ها ممکن است فقط پوست، بافت زیر پوست یا ایمپلنت ها را تحت تاثیر قرار دهند. علائم عفونت زخم جراحی عبارتند از:
- افزایش درد و قرمزی اطراف زخم
- تاخیر در بهبودی
- وجود چرک
- بوی بد یا ترشح از زخم
در برخی موارد، زخم جراحی عفونی می تواند خشک یا عمیق تر به نظر برسد. تب نیز ممکن است یک علامت شایع باشد.
عفونت زخم جراحی چگونه تشخیص داده می شود؟
یک پزشک می تواند عفونت زخم جراحی را با معاینه زخم، ارزیابی علائم، یا کشت مایع تخلیه شده از زخم تشخیص دهد.
نحوه درمان زخم های جراحی چگونه است؟
درمان زخم جراحی گاهی به محل قرارگیری آن در بدن بستگی دارد. پانسمان های جراحی معمولاً روی زخم قرار می گیرند و ممکن است نیاز به تعویض منظم داشته باشند. پوست اطراف زخم جراحی احتمالاً باید با آب نمک و صابون تمیز شود. زخم ممکن است نیاز به آبیاری با آب نمک نیز داشته باشد. این شامل پر کردن سرنگ با آب نمک و اسپری کردن پوست اطراف زخم است.
نحوه مراقبت از زخم های جراحی در منزل:
مراقبت در منزل برای زخم جراحی ممکن است شامل برخی از روش‌های مشابه باشد، از جمله تعویض مکرر پانسمان و تمیز کردن. داروهای مسکن بدون نسخه نیز می توانند ناراحتی را کاهش دهند. اغلب، بیماران قبل از بهبود کامل زخم جراحی از بیمارستان مرخص می شوند. ضروری است که بیماران تمام دستورالعمل های مراقبت در منزل را رعایت کنند. پیروی از دستورالعمل ها به درستی باعث بهبودی و کاهش احتمال عفونت می شود.
برخی از عوارض زخم های جراحی چیست؟
هنگامی که زخم های جراحی باعث عفونت می شوند، معمولاً در عرض 30 روز پس از جراحی رخ می دهد. عفونت ها ممکن است قرمز، دردناک، در لمس داغ یا تخلیه چرک باشند. برای درمان عفونت، پزشک ممکن است یک آنتی بیوتیک تجویز کند، یا ممکن است مجبور شود زخم را باز کند تا آن را تمیز کند.
بهبود زخم های جراحی به چه صورت است؟
بهبودی متفاوت است و می تواند از هفته ها تا ماه ها طول بکشد. جراح شما باید بتواند اطلاعات خاصی را در مورد اینکه چه زمانی می توانید به سر کار برگردید، دوباره ورزش کنید و به روال روزانه خود بازگردید، به شما بدهد.
زخم باز چیست؟
زخم باز آسیبی است که شامل شکستگی خارجی یا داخلی در بافت بدن است که معمولاً پوست را درگیر می کند. تقریباً هر کسی در مقطعی از زندگی خود یک زخم باز را تجربه خواهد کرد. بیشتر زخم های باز جزئی هستند و در خانه قابل درمان هستند.
شایع ترین علل زخم های باز:
سقوط، تصادف با اجسام نوک تیز و تصادفات رانندگی از شایع ترین علل زخم باز هستند. در صورت وقوع یک حادثه جدی، باید فورا به دنبال مراقبت های پزشکی باشید. این امر به ویژه در مواردی که خونریزی زیاد باشد یا خونریزی بیش از 20 دقیقه طول بکشد صادق است.
انواع مختلف زخم های باز:
چهار نوع زخم باز وجود دارد که بسته به علت آنها طبقه بندی می شوند.
ساییدگی: ساییدگی زمانی اتفاق می افتد که پوست شما روی یک سطح زبر یا سخت ساییده یا خراشیده شود. راش جاده نمونه ای از سایش است. معمولاً خونریزی زیادی وجود ندارد، اما برای جلوگیری از عفونت، زخم باید شسته و تمیز شود.
پارگی زخم: پارگی، بریدگی یا پارگی عمیق پوست شما است. تصادفات با چاقو، ابزار و ماشین آلات از علل شایع پارگی هستند. در مورد پارگی های عمیق، خونریزی می تواند سریع و گسترده باشد.
پنچر شدن زخم: سوراخ کردن سوراخ کوچکی است که توسط یک جسم بلند و نوک تیز مانند میخ یا سوزن ایجاد می شود. گاهی اوقات، یک گلوله می تواند باعث سوراخ شدن زخم شود.
سوراخ ها ممکن است خونریزی زیادی نداشته باشند، اما این زخم ها می توانند به اندازه ای عمیق باشند که به اندام های داخلی آسیب برسانند. اگر حتی یک زخم سوراخ کوچک دارید، برای تزریق واکسن کزاز و جلوگیری از عفونت به پزشک مراجعه کنید.
انحراف زخم: برداشتن پارگی جزئی یا کامل پوست و بافت زیرین آن است. بیرون زدگی معمولاً در هنگام تصادفات خشونت آمیز مانند تصادفات له کردن بدن، انفجار و شلیک گلوله رخ می دهد. خونریزی شدید و سریع دارند.
عوارض موجود برای زخم های باز:
عارضه اصلی زخم باز خطر عفونت است. اگر سوراخ، پارگی عمیق یا تصادف جدی داشتید و علائم خونریزی یا عفونت قابل توجهی را نشان دادید، فوراً به پزشک متخصص مراجعه کنید.
- چرک ضخیم سبز، زرد یا قهوه ای.
- چرک با بوی بد.
- یک توده حساس در کشاله ران یا زیر بغل شما.
- زخمی که تداوم دارد و بهبود نمی یابد.
درمان هایی برای زخم های باز:
پس از تمیز کردن و احتمالاً بی‌حس کردن ناحیه، پزشک ممکن است زخم را با استفاده از چسب پوست، بخیه یا بخیه ببندد. در صورت وجود زخم سوراخ شده ممکن است واکسن کزاز دریافت کنید.
بسته به محل زخم و احتمال عفونت، پزشک ممکن است زخم را نبندد و اجازه دهد به طور طبیعی بهبود یابد. این به عنوان شفا با نیت ثانویه شناخته می شود، یعنی از پایه زخم تا اپیدرم سطحی.
این فرآیند ممکن است به شما نیاز داشته باشد که زخم خود را با گاز بسته بندی کنید. اگرچه ممکن است این درمان زیبا به نظر نرسد، اما از عفونت و تشکیل آبسه جلوگیری می کند.
درمان دیگری برای زخم باز شامل داروهای ضد درد است. در صورت وجود عفونت یا خطر بالای ابتلا به عفونت، پزشک ممکن است پنی سیلین یا آنتی بیوتیک دیگری را نیز تجویز کند. در برخی موارد ممکن است نیاز به جراحی داشته باشید.
باند و پانسمان زخم های باز توسط متخصص:
اگر قسمتی از بدن بریده شد، باید برای اتصال مجدد احتمالی به بیمارستان آورده شود. قسمت بدن را در گاز مرطوب بپیچید و آن را در یخ قرار دهید.
وقتی مطب دکتر را ترک می کنید، ممکن است باند و پانسمان داشته باشید. هنگام تعویض باند و پانسمان، شستن دست ها و کار روی سطح تمیز بسیار مهم است.
قبل از پانسمان مجدد زخم را کاملا ضد عفونی و خشک کنید. پانسمان ها و باندهای قدیمی را در کیسه های پلاستیکی بیندازید.
سخن نهایی:
در صورت مشاهده زخم باز در بدن خود، باید به سرعت به پزشک متخصص مراجعه کنید. مهم نیست که زخم جزئی است یا عمیق، تنها نکته مهم مراجعه به پزشک است زیرا در صورت رعایت نکردن برخی نکات در منزل زخم باز جزئی شما تبدیل به زخمی باز با عفونت می شود و دیگر درمان آن آسان نمی باشد.
بدون نظر