- شایع ترین علت گردش خون ضعیف است.
- نوع درمان دارویی بستگی به این دارد که آیا زخم ناشی از مشکلات رگ‌ها یا شریان‌ها است.
- هدف درمان پزشکی بهبود جریان خون در ناحیه و بهبود زخم است.
- گزینه های درمانی شامل باند فشاری، پانسمان و جراحی است.زخم در قسمت پایین ساق اغلب به دلیل مشکلات وریدها یا شریان ها یا ترکیبی از هر دو ایجاد می شود. هر چه از قلب دورتر باشد، بهبود زخم ها طولانی تر می شود، مخصوصاً در افراد بالای 50 سال.شایع ترین علت گردش خون ضعیف است، به ویژه ناتوانی وریدها در بازگرداندن خون بدون اکسیژن از پاها به قلب.سایر علل یا عوامل خطر عبارتند از فشار طولانی مدت بر روی یک ناحیه (مانند دراز کشیدن طولانی مدت در رختخواب در یک وضعیت، که ممکن است باعث زخم بستر شود)، دیابت مدیریت نشده، کلسترول بالا، سیگار کشیدن، مشکلات رژیم غذایی و گردش خون ضعیف شریانی.
افراد مسن بیشتر در معرض خطر هستند و تعداد زنان مبتلا به زخم پا کمی بیشتر از مردان است زیرا زنان طول عمر بیشتری دارند. گزینه‌های درمانی شامل بانداژ فشاری، دارو، جراحی و (اخیراً) اکسیژن درمانی هیپرباریک است.
زخم ساق پا، ماهیچه ساق پا و گردش خون ضعیف:
-
به طور کلی، سیاهرگ ها خون بدون اکسیژن را از بدن به قلب و سپس به ریه ها می برند. وریدها دارای دریچه های یک طرفه برای جلوگیری از جریان خون به سمت عقب هستند. انقباض ماهیچه ها به ماساژ خون در امتداد سیاهرگ ها کمک می کند.ماهیچه ساق پا به عنوان یک پمپ عمل می کند و از انقباض عضلانی در ترکیب با وریدها و حفره های عمیق استفاده می کند تا خون را از طریق رگ ها به سمت بالا برگرداند. این عمل پمپاژ می تواند تحت تأثیر مشکلات مختلفی از جمله انسداد وریدهای عمقی، نارسایی وریدی یا بیماری وریدی قرار گیرد.
مشخص نیست که گردش خون ضعیف ورید چگونه باعث ایجاد زخم پا می شود. یک نظریه پیشنهاد می کند که گلبول‌های سفید خون از سیستم ایمنی در داخل مویرگ‌های ریز به دام افتاده‌اند و سپس به بافت پوست مجاور حمله کرده و آنها را از بین می برند. تعداد زیادی گلبول سفید و محصولات جانبی آنها در چرک زخم ساق پا یافت شده است.
علائم زخم پا:
علائم زخم پا عبارتند از:
- معمولاً روی ساق پا و مچ پا یافت می شوند
- یک زخم فرو رفته و نامتقارن
- لبه های زخم به وضوح از پوست اطراف مشخص است
- پوست اطراف دست نخورده اما ملتهب است
- پوست اطراف ممکن است رنگدانه، سفت یا پینه دار باشد
- ترشحات زرد مایل به سفید (چرک(
- درد، به ویژه در هنگام ایستادن
- رگ های واریسی در ساق پا
عوامل خطر برای زخم پا:
تعدادی از عوامل مختلف می تواند خطر زخم وریدی مزمن ساق پا را افزایش دهد، از جمله:
- سن – کارآمد گردش خون محیطی با افزایش سن کم تر می شود.
- وریدهای واریسی – دریچه‌های یک طرفه که مانع از حرکت خون به سمت عقب در رگ می شوند، از کار می افتند. تجمع خون رگ را کشیده و منحرف می کند.
سیگار کشیدن – شناخته شده است که تنباکو عروق سیستم گردش خون را منقبض می کند. - بیماری شریانی – اگر فرد قبلاً سایر بیماری های شریان را داشته باشد، احتمال مشکلات ورید بیشتر است.
- برخی اختلالات – از جمله دیابت و آرتریت.
- زخم‌های فشاری – افرادی که وابسته به بستر هستند در معرض خطر زخم‌های فشاری هستند که در اثر فشار یا اصطکاک مداوم به پوست آسیب می رسانند.
دارو: برخی از داروهای قلبی عروقی می توانند در ایجاد ادم پا (تورم به دلیل تجمع مایعات) و تغییر گردش خون نقش داشته باشند.
تشخیص زخم پا:
پزشک یا متخصص زخم پا سابقه کامل پزشکی و جراحی شما را می گیرد. آنها همچنین ممکن است:
- زخم را بررسی کنند
- برخی از آزمایش‌ها را برای اندازه گیری جریان خون در ساق پای انجام دهند، مانند شاخص مچ پا-بازویی. این آزمایش فشار خون گرفته شده در مچ پا و بازو را با استفاده از دستگاهی به نام دستگاه داپلر مقایسه می کند
- آنژیوگرافی (معاینه با اشعه ایکس ویژه عروق) را برای زخم شریانی توصیه کند تا مشخص شود آیا شریان برای رفع انسداد نیاز به جراحی دارد یا خیر.
درمان زخم پا:
هدف درمان پزشکی بهبود جریان خون در ناحیه و بهبود زخم است. نوع درمان بستگی به این دارد که زخم ناشی از مشکلات ورید یا شریان است.
درمان زخم شریانی اغلب فوری است. نباید از باندهای فشاری استفاده کرد، زیرا این کار باعث کاهش بیشتر خون می شود. ممکن است برای از بین بردن شریان مسدود شده (آنژیوپلاستی) به جراحی نیاز باشد. در برخی موارد، بخش شریان مسدود شده ممکن است به تعویض جراحی (جراحی بای پس) نیاز داشته باشد. در موارد شدید ممکن است لازم باشد ساق پا قطع شود.
درمان زخم وریدی مزمن پا شامل موارد زیر است:
- تمیز کردن زخم – استفاده از پانسمان ها و پمادهای مرطوب و خشک یا جراحی برای برداشتن بافت مرده.
- پانسمان های تخصصی – طیف وسیعی از محصولات برای کمک به مراحل مختلف بهبود زخم در دسترس هستند. این روزها پانسمان ها کم تر تعویض می شوند، زیرا تعویض مکرر پانسمان سلول های سالم را نیز از بین می برد.
- پانسمان های انسدادی (هوا و ضد آب) – زخم ها زمانی که پوشانده شوند بهتر بهبود می یابند. این پانسمان ها باید هر هفته تعویض شوند.
- درمان فشرده سازی – فشار داخلی را با استفاده از باند کشی یا جوراب ساق بلند افزایش می دهد. این به ویژه در صورت استفاده از چندین لایه موثر است.
- دارو – شامل داروهای مسکن و آنتی بیوتیک های خوراکی در صورت وجود عفونت است.
- مکمل‌ها – شواهدی وجود دارد که نشان می دهد زخم‌های پا ممکن است با مکمل‌های معدنی و ویتامینی سریع تر بهبود یابد، اما تنها در صورتی که فرد ازکمبود رنج می برد. روی، آهن و ویتامین C ممکن است استفاده شود.
- پیوند پوست – یک روش جراحی است که در آن پوست سالم بر روی محل زخم آماده شده پیوند زده می شود.
- سرطان پوست و عفونت – اگر زخم ها بهبود پیدا نکنند یا اندازه آنها افزایش یابد، هر دوی این شرایط باید رد شوند.
- اکسیژن هیپرباریک – این اکنون یک درمان پذیرفته شده برای زخم هایی است که در مقابل روش های دیگر بهبود مانند زخم دیابت مقاومت می کنند.
تا زمانی که شرایط زمینه ای که منجر به زخم پای شما شده است رسیدگی و درمان نشود، در خطر ابتلا به زخم های دیگر هستید. گزینه‌ها می توانند شامل درمان واریس، ترک سیگار، بهبود رژیم غذایی و ورزش منظم (مانند 30 دقیقه پیاده روی در روز) باشند.
شما باید از حمام آب گرم و یک جا نشستن برای مدت طولانی اجتناب کنید. هر زمان که عملی باشد، می تواند به حفظ پای آسیب دیده بالاتر از سطح قلب شما کمک کند.
دیابتی ها باید کنترل بهینه قند خون خود را در نظر داشته باشند و مراقبت ویژه ای از پاهای خود داشته باشند.
بدون نظر