سوختگی الکتریکی (Electrical burns)

عبور جریان الکتریسیته از بدن تولید گرمایی می کند که منجر به سوختگی بافت ها می شود. نوع آسیب سوختگی بستگی به ولتاژ جریان الکتریکی دارد و به دو گروه تقسیم می شود:

سوختگی با ولتاژ کمتر از 1000 ولت

ولتاژ کمتر از 1000 ولت شامل ولتاژ 240 ولت و ولتاژهای معمول صنعتی حدود 425 ولت است. سوختگی پوستی در محل ورود و خروج جریان برق رخ می دهد. تخریب بافتی به صورت سوختگی تمام ضخامت پوست و بافت های عمقی زیرین است و به سرعت ممکن بافت های عمقی را تخریب کند.

سوختگی با ولتاژ بیشتر از 1000 ولت

در این جا زخم های محل ورود و خروج جریان برق یک حالت انفجاری و وخیم داشته و باعث تخریب وسیع موضعی می شوند.

ممکن است محل های ورود و خروج متعدد زخم ها حالت قوسی اطراف مفاصل ایجاد کند.این سوختگی به طور وسیعی بافت های عمقی را مورد تخریب قرار می دهد. اعضای اصلی گاهی بدون درگیری ظاهری در روی پوست ممکن است تخریب شوند. در این موارد اغلب فاشیوتومی (Fasciotomies) لازم است.

گاهی انفجار ناشی از سوختگی برق ممکن است باعث سوختگی لباس فرد و سوختگی وسیع پوستی شود. در هر دو نوع، سوختگی پوستی قابل مشاهده عمدتاً بیانگر وسعت سوختگی واقعی نیست و کمتر از آن است. محاسبه مایعات براساس میزان ادرار مجروح است. مواد تجزیه شده در ادرار دفعی مثل: هموگلوبین، میوگلوبین در سوختگی وسیع الکتریکی شایع است و نارسایی کلیوی خطری عمده در این وضعیت است، بهتر است برای جلوگیری از این مسئله میزان مایعات داخل وریدی را برای ثابت نگه داشتن میزان ادرار به اندازه 2 ml/kg/hr افزایش داد.

بیشتر مجروحان ناشی از برق گرفتگی دچار اسپاسم عضلانی تتانیک (tetanic muscle spasms) می شوند که این حالت با ضایعات دیگر همراه است. دیس ریتمی قلبی (Cardiac dysrhythmias) می تواند بعد از عبور مقادیر زیاد جریان برق از قفسه سینه اتفاق بیفتد. ایست قلبی تنفسی اغلب قابل برگشت بوده و برای احیای بیمار باید به مدت طولانی تلاش کرد.

سوختگی شیمیایی (Chemical Burns)

در سوختگی شیمیایی، باید تمام لباس ها و وسایل فرد آسیب دیده در آورده شود. روش های آلودگی زدایی باید اجرا شوند. اگر پودر یا خاکه های مواد شیمیایی قابل دید باشند باید برداشته شوند و شستشو حداقل 20 تا 30 دقیقه باید ادامه یابد.

اسیدها ایجاد نکروز انعقادی کرده و باعث اسکار می شوند. تحریکات ناشی از بازها نیاز به مدت زمان شستشوی بیشتری دارد  (حداقل یک ساعت). کاغذهای نشانه باید به طور مداوم روی زخم گذاشته شود تا مطمئن شویم که چه زمانی PH زخم به حد نرمال می رسد. در این مرحله به علت شستشوی طولانی احتمال هیپوترمی وجود دارد.

اقدامات درمانی در سوختگی شیمیایی مثل سایر موارد سوختگی است. استفاده از عوامل خنثی کننده ممکن است باعث واکنش اگزومتریک ( exothermicنوحی واکنش حساسیت پوستی) شود و سوختگی را بدتر کند، به همین علت استفاده از عوامل خنثی کننده توصیه نمی شود. بعضی مواقع پادزهرهای (antidote) اختصاصی باید مصرف شوند.

پزشک باید بیمار سوختگی شیمیایی را معاینه کند. سوختگی ناشی از نفت و کروزن و گازوئیل در ابتدا سطحی است اما ممکن است تبدیل به سوختگی ضخامت کامل پوست شود. اگر منطقه وسیعی از پوست در تماس باشد اثرات سمی سیستمیک ظاهر می شوند. درمان مشابه سایر موارد سوختگی شیمیایی است.

در سوختگی ناشی از فسفر، قطعات قابل دید فسفر از زخم خارج می شوند و باید هر چه زودتر زخم با پوشش خیس پوشانده شود. پوشش مرطوب باعث پیشگیری از انتشار سوختگی می شود. در سوختگی ناشی از فسفر محلول سولفات مس 1% باعث خنثی کردن فسفر می شود ولی لکه های سیاه روی پوست بر جای می گذارد و سمی است.

 بعد از اطمینان از شسته شدن تمام مواد شیمیایی از روی پوست، پوشاندن سوختگی های شیمیایی با فیلم ژلاتینی (Clingfilm) از باقی ماندن هر گونه مواد شیمیایی بر روی پوست محافظت می کند.

مراقبت از زخم سوختگی (wound care)

زخم سوختگی باید با مقادیر فراوان آنتی سپتیک گرم شستشو داده شود. تاول ها باید ترکانده شده و کف تاول برداشته شود. پوشاننده موضعی که معمولاً استفاده می شود کرم سیلور سولفادیازین (flamazine) است که می تواند به طور مستقیم روی زخم سوختگی گذاشته شود و روی آن با یک لایه گاز پارافین پوشانده شود. مقدار زیادی از گاز با بانداژ نگه داشته می شود تا مواد ترشحی (exudate) زخم را جذب کند و زخم را محافظت کند. اگر سیلور سولفادیازین در دسترس نباشد گاز پارافینه به طور مستقیم گذاشته می شود و پس از آن یک لایه از گازی که در محلول آنتی سپتیک خیس شده گذاشته می شود. این پوشش حداقل هر 48 ساعت یک بار باید عوض شود.

نشت مواد ترشحی از زخم سوختگی در 48 ساعت اول زیاد است. در این مورد فقط لایه روئی که در آنتی سپتیک خیس شده تعویض می شود. سوختگی ناحیه صورت نباید پوشانده شود اما بهتر است مرطوب نگه داشته شود.  پلک ها محل مهمی در صورت هستند، چون بعد از درگیری پلک ها زخم قرنیه به وجود می آید و متعاقب آن خطر عفونت چشم و کوری وجود دارد. سوختگی پلک ها، برای پیوند پوست در اولویت است.

سوختگی بسیار عمیق و سوختگی حلقه ای در اطراف تنه و قفسه سینه احتیاج به اسکاروتومی دارد و تا زمان طلائی حدود 8 ساعت باید عمل جراحی انجام شود. این سوختگی اگر در ناحیه قفسه سینه باشد باعث اختلال تنفسی شده و حرکات تنفسی را مختل می کند. بنابراین برشی که داده می شود معمولاً تحت بیهوشی است و برش باید به عمق اسکار نفوذ کند تا به بافت های زنده محل سوختگی برسد. برش باید به صورت ساژینال و افقی باشد. در مواردی که سوختگی اندام ها رخ می دهد انسیزیون به صورت میدلترال داده می شود تا آسیبی به عصب اولنا در ناحیه آرنج و عصب پرونئال در سر فیبولا نرسد.

بعد از اسکاروتومی خون رسانی موضعی به زخم افزایش می یابد. احتیاج به ترانسفوزیون خون نیز پیدا خواهد شد. سوختگی باعث اِدِم موضعی می شود؛ از این رو مجروح باید تا حد امکان محل جراحت را بالاتر نگه دارد. بیشتر مجروحین سوختگی با ضد درد کافی و لباس و پانسمان مناسب احساس ناراحتی نخواهند داشت. مجروح باید گرم نگه داشته شود.

Source: www.jramc.bmj.com