کنترل پوست:
کنترل دما (کنترل سردی گرمی) ، کنترل رنگ (رنگ پریدگی ، کبودی ، قرمزی)، کنترل ادم ،دکنترل قارچ بین انگشتان، از دست دادن عرق ، خشکی ، بررسی زخم در پا
دیابت چیست؟
این یک بیماری مزمن است و زمانی رخ می دهد که پانکراس نمی تواند انسولین کافی تولید کند یا بدن نمی تواند از انسولین تولید شده به طور موثر استفاده کند.
اثرات دیابت بر روی پاها:
- آسیب به اعصاب (عدم احساس گرمی ، سردی و درد) آسیب به عروق خونی
- تاخیر در بهبود
چرا زخم پا ایجاد می شود؟
- عدم احساس فرو رفتن اجسام در پا و عدم درک تنگ بودن کفش ها
- گردش خون ضعیف
- تغییر شکل، پینه و سفت شدن
- انتخاب نامناسب کفش
- قارچ پا و ناخن های رشد کرده در گوشت
- ترک خوردگی در اثر خشکی
پای دیابتی چیست؟
به زخم ها و بدشکلی هایی که در پای بیماران دیابتی مشاهده می شود ، پای دیابتی می گویند.
زخم پا و انواع آن:
- پای نوروپاتیک (به دلیل بی حسی)
- پای ایسکمیک (به دلیل گردش خون ضعیف)
- پای عصبی – ایسکمیک (به هر دو علت)
علائم نوروپاتی دیابتی:
سوزن سوزن شدن، از دست دادن حس گرمی و سردی، از دست دادن حس لامسه ، مشکل در راه رفتن
علائم زخم ایسکمیک دیابتی:
درد ، نازک شدن پوست ، ریزش مو
محافظت در برابر زخم پای دیابتی:
- ناخن های پا وقتی که بعد از حمام نرم شده اند کوتاه می شوند.
- هرگز پابرهنه راه نروید حتی در خانه.
- کیسه های آب گرم را نباید روی پا گذاشت.
- جوراب تمیز باید هر روز پوشیده شود.
- نباید زگیل ، پینه ، تاول و … روی پا دست کاری شود.
- کفش مناسب باید پوشیده شود (کفش خیلی بزرگ یا خیلی کوچک نباشد).
- در مورد انواع زخم های پا باید با پزشک مشورت شود.
- پیاده روی طولانی نکنید. باید از کشیدن سیگار خودداری کرد.
- از کنترل پاها نباید غافل شد.
- پوست باید مرطوب نگه داشته شود تا از ایجاد پینه و ترک جلوگیری شود.
بیمار باید به صورت ساعتی تغییر موقعیت دهد تا فشار بر روی برجستگی های استخوانی قرار نگیرند. بیمار باید در حالت راست و چپ (30 درجه) ، خوابیده به پشت در صورت لزوم ، در فواصل زمانی مکرر به صورت ساعتی بچرخد. در صورت نیاز 15 دقیقه حرکات کاهش فشار باید در فواصل زمانی انجام شود.
باید مراقب بود که گودی کمر و سر خالی نباشند و باید حمایت شوند. یک حوله- بالش کوچک باید بین زانوها قرار گیرد و از تخته چوبی برای جلوگیری از افتادن پا استفاده شود.
در هر تغییر موقعیت ، مناطق خطرناک از نظر قرمزی ، سایش ، ترک و ضایعه ارزیابی می شوند.
در حالی که بیمار به سمت بالا یا کنار تخت کشیده می شود ، نباید آن را با نگه داشتن از زیر بغل کشید ، بلکه باید با استفاده از یک روتختی حرکت داد.
در حالی که بیمار دراز کشیده است ، باید مراقب بود که تجهیزاتی مانند سوند ادراری و کاتتر تغذیه در زیر بیمار نماند. در غیر این صورت ، فشار آنها می تواند زخمی روی پوست ایجاد کند.
از پودر در مراقبت از پوست استفاده نمی شود. روی پوست های حساس و خشک ماساژ انجام نمی شود.
مراقب باشید که پوست را تحریک نکنید .مصرف مایعات کافی باید تضمین شود. تغذیه و رژیم غذایی بیمار باید تنظیم شود ، غذاهای پرکالری و پروتئینی داده شود.
در مراقبت های زخم مزمن ؛ اگر بیمار درد دارد ، باید با متخصص مشورت شود ، اگر تشکیل زخم فشاری مشاهده شد ، باید از کمک حرفه ای استفاده کرد.
زخم فشاری (زخم بستر) چیست؟
زخم بستر یک آسیب بافتی موضعی است ، معمولاً در پوست بالای برجستگی استخوانی و در بافت های زیر جلدی ، در اثر فشار یا اصطکاک ایجاد می شود.
می توان قبل از بروز از زخم های فشاری با احتیاط اجتناب کرد.
چگونه از وقوع زخم های فشاری (زخم بستر) جلوگیری کنیم؟ مواردی که باید در نظر بگیریم
درمان زخم مزمن:
دستان خود را قبل و بعد از مراقبت از بیمار بشویید. اگر بیمار در بستر است و نمی تواند سرپا بایستد ، تشک بسیار مهم است. از تشک های مواج استفاده کنید که باز شدن زخم بستر را به تأخیر می اندازد.
ملحفه بیمار باید روزانه عوض شود ، همیشه باید خشک ، تمیز و بدون چین و چروک باشد. باید مراقب بود که هیچ چیز خارجی در رختخواب وجود نداشته باشد. ملحفه های پنبه ای که عرق را جذب می کنند باید ترجیح داده شوند.
بیمارانی که دچار بی اختیاری ادرار و مدفوع هستند باید در فواصل مکرر (30 دقیقه) بررسی شوند ، زیر آنها مرطوب یا کثیف نماند. تمیز کردن روزانه بدن بیمار انجام شود (از شامپوهای بچه در مراقبت از پوست استفاده می شود) و از مرطوب کننده استفاده شود. برای محافظت از پوست در برابر خشک شدن و ترک خوردن ، باید از کرم محافظ استفاده شود.
اطمینان حاصل می شود که لباس بیمار همیشه تمیز ، خشک ، بدون عرق و از پارچه جاذب باشد. لباس ها نباید خیلی دوخته شوند ، نوارهای چسب دار باید به جای دکمه ترجیح داده شوند.
در مواردی که سر تخت بیمار بیش از 30 درجه بالا رفته باشد ، زخم بستر ممکن است در نتیجه لغزش بیمار و اعمال نیروی تحت فشار به استخوان خاجی ایجاد شود.
به همین دلیل ، سر بیمار نباید بیش از 30 درجه بالا بیاید ، پاشنه ها باید با تخته نگهدارنده پا نگه داشته شوند و از پدهای محافظ در نقاط اصطکاک (پاشنه ، آرنج) استفاده شود
بدون نظر