در میان مشکلاتی که به طور معمول از وکیوم تراپی جهت درمان آنها استفاده می شود، زخم بستر یکی از مشکلات رایج است. درمان زخم بستر با وکیوم به طور گسترده استفاده شده و می تواند تا حد بسیار زیادی به روند بهبود کمک نماید.

زخم بستر چیست و چگونه ایجاد می شود؟ چرا از وکیوم تراپی برای درمان زخم بستر استفاده می شود؟

در این مقاله نگاهی کوتاه به این نوع آسیب انداخته و توضیح خواهیم داد که زخم های بستر چگونه ایجاد می شوند، عوارض احتمالی را بررسی کرده و در مورد چگونگی و نحوه استفاده از وکیوم برای درمان زخم بستر توضیحاتی ارائه خواهیم داد.

 

زخم بستر چیست؟

زخم بستر که همچنین به عنوان زخم فشاری نیز شناخته می شود، اساسا آسیب دیدگی پوست، بافت نرم و استخوان است که به علت فشار طولانی مدت در ناحیه ای از بدن ایجاد می شود. به این نوع زخم ها به این دلیل که بیشتر در بیمارانی رخ می دهند که دارای تحرک محدود بوده و برای مدت زمان طولانی در بستر یا صندلی چرخدار قرار داشتند، زخم بستر گفته می شود.

زخم های بستر همچنین می توانند به علت اصطکاک ایجاد شوند. به عنوان مثال اگر بیمار در رختخواب دراز کشیده باشد و پوست وی شکننده و مرطوب شود، ممکن است که پوست با مالش ملحفه یا پارچه های دیگر دچار آسیب شود.

زخم های بستر می توانند به سرعت رشد کنند و اغلب در مکان هایی ایجاد می شوند که استخوان در نزدیکی سطح پوست قرار دارد، مانند:

• در پایین کمر یا در پایه ستون فقرات (دنبالچه)
• در اطراف پاشنه یا مچ پا
• در آرنج ها
• در هیپ
• در اطراف تیغه شانه
• در پشت جمجمه

متاسفانه ممکن است که زخم های بستر روی سطح کوچک به نظر برسند، اما آسیب دیدگی زیر سطح پوست معمولا بسیار وخیم تر است. رگ های خونی در کنار استخوان فشرده می شوند، بنابراین عضلات و بافت ها در نزدیکی استخوان معمولا دچار بیشترین آسیب دیدگی می شوند.

زخم های بستر به ویژه در بیمارستان ها و خانه های سالمندان، زمانی که بیماران برای مدت زمان طولانی در رختخواب می مانند، بسیار رایج هستند. در واقع طبق گزارش اخیر توسط کمیته ملی مشاوره زخم بستر (NPUAP)، تقریبا 2.5 میلیون بیمار در سال دچار زخم بستر می شوند و به علت زخم بستر و عوارض مربوط به آن حدود 60،000 مرگ و میر در سال اتفاق می افتد.

علائم هشدار دهنده و عوارض اولیه

یکی از اولین نشانه های زخم های بستر تغییر در رنگ پوست است. پوست در منطقه آسیب دیده معمولا به رنگ قرمز، بنفش یا آبی در می آید و سپس زخم بازی ایجاد می شود که پوست و بافت های زیرین را درگیر می نماید.

همانطور که زخم بدتر می شود، بافت مرده می تواند منجر به زهکشی و نشت ترشحات و همچنین ایجاد بوی نامطبوع شده و بیمار دچار تب می شود. در بدترین حالت اگر زخم بستر بدون درمان باقی بمانند، آسیب بافت های عمیق، عفونت عضلانی و استخوان، نکروز و حتی سپسیس ایجاد می شود. 

گزینه های درمان

در مراحل اولیه مهم است که بیمار را حرکت داده و فشار را از ناحیه آسیب دیده بردارید. منطقه درگیر باید تمیز و خشک نگه داشته شود و بیماران باید مصرف آب و پروتئین خود را برای کمک به افزایش جریان خون و در نتیجه بهبود زخم افزایش دهند.

بافت مرده باید برداشته شود، به این فرایند حذف بافت مرده دبریدمان گفته می شود. همچنین منطقه درگیر می بایست به طور منظم معاینه و بررسی شود. اغلب از آنتی بیوتیک های موضعی یا خوراکی برای کمک به درمان عفونت استفاده می شود. در زمان بهبود زخم بستر، ضروری است که زخم را به طور مناسب پانسمان کرده و پانسمان را به طور منظم تعویض کنیم.

درمان آسیب های جدی تر چالش برانگیز است. اگر زخم های بستر به سرعت و بطور صحیح با یک فرآیند درمان مانند وکیوم تراپی درمان شود، زخم ها می توانند طی چند هفته بهبود یابند، اما زخم های جدی تر ممکن است به جراحی نیاز داشته باشند.

 وکیوم تراپی و زخم بستر

ثابت شده است که استفاده از درمان فشار منفی، وکیوم تراپی یا وکیوم درمانی یک گزینه بسیار موثر برای درمان زخم های بستر است. در طول این فرآیند یک لوله مکش بهمراه پانسمان بر روی زخم متصل می شود تا:

• فشار را از بین ببرد.
• رطوبت را به بیرون کشیده و زهکشی را حذف کند.
• به بسته شدن زخم کمک کند.
• خطر ابتلا به عفونت را کاهش دهد.

به طور خلاصه، پس از حذف بافت مرده، این فرآیند تمام الزامات لازم برای کمک به بهبود زخم بستر را فراهم می کند.

وکیوم تراپی هنگامی که به طور مناسب استفاده می شود، کمک می کند تا زخم های بستر در عرض 4-6 هفته با نصف هزینه جراحی بهبود یابند. علاوه بر این تمام خطرات جراحی و عوارض بالقوه آن را از بین می برد. این امر از آنجا که بیماران بستری و مسن دارای مشکلات پزشکی زیادی هستند و شرایط خوبی برای بهبود پس از عمل ندارند، حائز اهمیت است.

Source: thewoundvaccompany.com