تلاش برای کاهش بروز زخم های فشاری بر اساس علل اتیولوژیک و عوامل خطر بوده است. امروزه، دستورالعمل‌های زیادی در پرتو شیوه‌های مبتنی بر شواهد برای جلوگیری از زخم‌های فشاری ایجاد شده‌اند.

ابتکارات اصلی پیشگیری که در این دستورالعمل ها گنجانده شده است عبارتند از ارزیابی خطر، ارزیابی و مراقبت از پوست، ارزیابی وضعیت تغذیه، تغییر موقعیت، استفاده از سطح حمایتی، متخصصان بهداشت، بیماران و بستگان آنها.

مشخص شده است که آموزش و نگهداری سوابق مراقبت های اعمال شده بر اساس استانداردهای مبتنی بر شواهد، سرعت ایجاد زخم فشاری را کاهش می دهد و از ایجاد زخم بستر مرحله III و IV در ICU جلوگیری می کند. 

ارزیابی ریسک:

ایجاد پروتکل های ارزیابی خطر زخم فشاری در تمام محیط های مراقبت های بهداشتی مهم است، زیرا اولین قدم در پیشگیری از زخم فشاری، شناسایی عوامل خطر است. این پروتکل؛  باید شامل رویکرد ارزیابی ریسک ساختاریافته، زمان‌های ارزیابی اولیه و ارزیابی مجدد، ثبت ارزیابی و به اشتراک گذاشتن این اطلاعات با تیم مراقبت‌های بهداشتی باشد. پرسنل مراقبت های بهداشتی باید در زمینه ارزیابی خطر زخم فشاری آموزش ببینند.

ارزیابی باید زمانی انجام شود که بیمار در کلینیک با رویکرد ارزیابی ریسک ساختاریافته، تکرار مکرر با توجه به شرایط بیمار، از مقیاس یکسان در هر ارزیابی استفاده شود و یافته های ارزیابی باید ثبت شود. پس از شناسایی خطر، باید یک طرح پیشگیری ایجاد و اجرا شود.

ارزیابی پوست:

ارزیابی پوست به منظور تعیین آسیب ناشی از فشار در دوره اولیه بسیار مهم است. متخصصان بهداشت باید در زمینه ارزیابی جامع پوست آموزش ببینند. اولین ارزیابی جامع پوست باید در زمان بستری شدن بیمار در کلینیک انجام شود و ارزیابی باید روزانه تکرار شود.
پوست باید به طور منظم برای قرمزی مشاهده شود  . ارزیابی پوست بیماران پرخطر باید هر 8 ساعت یا حداقل هر روز انجام شود.

در حین ارزیابی، اگر علائمی مانند قرمزی، تاول یا جراحت، دمای موضعی و ادم وجود داشته باشد که با مشاهده زیر نور از بین نمی ‌رود، باید به زخم فشاری مشکوک شد و دفعات ارزیابی را افزایش داد.

از آنجایی که زخم های فشاری معمولاً روی برآمدگی های استخوانی ایجاد می شوند، برآمدگی های استخوانی باید هر روز برای تغییر رنگ در ارزیابی مشاهده شوند.

اگر بیمار هوشیار است، وجود ناراحتی یا درد نشان دهنده آسیب فشاری در هر قسمت از بدن باید ارزیابی شود و باید در مورد زخم های فشاری مرتبط با دستگاه پزشکی احتیاط کرد. یافته های ارزیابی پوست باید با جزئیات ثبت شود.

مراقبت از پوست:

هدف از مراقبت از پوست تمیز نگه داشتن پوست و در سطح رطوبت طبیعی است. مرطوب نگه داشتن پوست باعث خیساندن، کاهش تحمل پوست و افزایش خطر زخم های فشاری می شود. پوست باید در فواصل منظم و هر زمان که کثیف شد تمیز شود. برای جلوگیری از تماس ادرار یا مدفوع با پوست باید از موانع پوستی استفاده شود  . پوست هرگز نباید خیس بماند. برای پاکسازی پوست باید از پاک کننده های نرم با pH 4.5-6.5 استفاده کرد. ناحیه ای که خطر ابتلا به زخم های فشاری زیاد است نباید با مالش تمیز شود  . پوست خشک باید با محصولات مرطوب کننده مبتنی بر آب مرطوب شود تا آسیب پوست کاهش یابد. مشخص شده است که استفاده از کرم مانع باعث کاهش ایجاد زخم های فشاری در بیماران ICU می شود.

ملحفه بیمار باید صاف، خشک، تمیز و بدون چروک باشد. هیچ جسم خارجی نباید در تخت باقی بماند و در صورت لزوم از مواد پانسمان مدرن برای جلوگیری از اصطکاک استفاده شود.

پانسمان سیلیکونی فوم در جلوگیری از زخم فشاری موثر است. از آنجایی که ماساژ روی برآمدگی های استخوانی باعث افزایش اصطکاک و آسیب عمیق بافتی می شود برای جلوگیری از ایجاد زخم فشاری در این نواحی نباید ماساژ انجام شود.

 اگر بیش از 30 دقیقه روی پوست بیمار قرمزی وجود داشته باشد، باید ناحیه مورد نظر را از فشار محافظت کرد تا به رنگ طبیعی خود بازگردد.

 تغذیه:

برای بیمار باید کالری کافی (35-30 کیلو کالری بر کیلوگرم)، مواد مغذی، مواد معدنی، ویتامین ها و مایعات (1 میلی لیتر بر کیلو کالری در روز) تامین شود. غذاهای با محتوای پروتئین بالا باید به رژیم غذایی بیماران با خطر بالای زخم فشاری و عملکرد طبیعی کلیه (1. 5-1.25 گرم بر کیلوگرم) اضافه شود  . ویتامین هایی که باعث افزایش سنتز کلاژن و ایجاد اپی تلیال می شوند، مانند ویتامین های A، C و E باید تجویز شوند.  

به منظور جلوگیری از تغذیه ناکافی و نامتعادل، در صورت لزوم باید از مکمل های غذایی خوراکی بین وعده های غذایی استفاده شود. مشخص شده است که میزان اگزودا و بافت نکروزه در زخم فشاری کاهش یافته، زخم کوچک تر و عمق آن سه هفته پس از تأمین کالری و پروتئین کافی در بیماران 65 ساله و بالاتر مبتلا به زخم فشاری کاهش یافته است. تغذیه غنی شده با آرژنین، روی و آنتی اکسیدان ها باعث تسریع بهبود زخم های فشاری می شود.