میلیون ها بیمار دیابتی در ایران وجود دارد. از هر 4 بیمار دیابتی یک نفر ممکن است حداقل یک بار دچار زخم پای دیابتی شود. این ممکن است منجر به از دست دادن انگشتان پا ، سپس از دست دادن پا و ساق پا و حتی از دست دادن زندگی شود.

بیماران به دلیل ابتلا به دیابت دچار بی حسی می شوند و از آنجا که جریان خون در پای آنها کم می شود این زخم ها به راحتی باز و عفونی می شود. وقتی روی پا زخم باز می شود ، ابتدا ترشحات زرد کم رنگ وجود دارد و سپس رنگ ترشحات ممکن است  بسته به نوع باکتری تولید مثل روی پا متفاوت باشد. از آنجا که بیماران دیابتی در چشم هایشان نیز مشکل دارند ، این ترشحات به راحتی نادیده گرفته می شوند و خصوصاً هنگام پوشیدن جوراب های تیره به عفونت توجهی نمی شود. به ویژه در این بیماران ، از آنجا که به دلیل دیابت بی حسی ایجاد می شود ، هر چقدر زخم بزرگ باشد ، دردی وجود ندارد.  بی توجهی به ترشحات ، که تنها علامت است ، می تواند منجر به قطع عضو یا عفونت های تهدید کننده زندگی شود.

نداشتن طولانی مدت کنترل متخصص موارد پای دیابتی را افزایش می دهد:

  بسیاری از بیماران به دلیل اپیدمی ویروس کرونا نمی توانند برای مدت طولانی به متخصص مراجعه کنند که در این دوره افزایش زخم های پای دیابتی مشاهده می شود. بیماران دیابتی باید در ماه های تابستان توجه بیشتری به مراقبت از پا داشته باشند. اول از همه ، بیماران نباید هنگام استراحت پاهای خود را آویزان کنند. قرار دادن یک بالش نرم هنگام نشستن زیر پاها و دراز کردن از تورم پا جلوگیری می کند. جوراب ها نیز بسیار مهم هستند. باید رنگ آن سفید و پنبه ای باشد. زیرا ترشحات فقط از این طریق قابل مشاهده است. 

 ناخن های پا باید صاف بریده شوند:

ناخن های افراد دیابتی را باید شخصی با بینایی خوب کوتاه کند. ناخن های پای بیماران دیابتی باید صاف کوتاه شوند. در هنگام کوتاه کردن ناخن ، در صورت امکان باید از ناخن گیر مخصوص بیماران دیابتی استفاده شود و در صورت عدم امکان باید کمی بلند و صاف کوتاه کرد. بسیاری از   مراکز مراقبت حرفه ای از پا برای بیماران دیابتی وجود دارد. 

“کفش ها را ایستاده بگذارید”

بیماران دیابتی باید مراقب باشند کفش های خود را به حالت ایستاده بگذارند. بیماران دیابتی باید کفش های خود را به صورت عمودی نه به صورت افقی مانند کفش ما بگذارند. زیرا حتی اگر یک قطعه سنگ بسیار کوچک یا یک چیز خارجی در آن بیفتد ، او هرگز متوجه آن نمی شود. هنگامی که بیمار با این جسم راه می رود ، ممکن است باعث باز شدن زخم شود. برای جلوگیری از این امر باید داخل کفش ها قبل از پوشیدن از نظر بصری و دستی بررسی شود و در صورت وجود جسم خارجی باید آن را خارج کرد. با این وجود کفش و دمپایی را هرگز نباید زیر آفتاب بگذارید.  کفش ها که زیر آفتاب هستند ، ممکن است بعضی اوقات تا 50-40 درجه گرم شوند ، بنابراین ممکن است در پاها سوختگی ایجاد شود. علاوه بر این ، هنگام انتخاب دمپایی ، باید دمپایی هایی را که از جلو بسته هستند و مانع از ضربه خوردن انگشتان می شوند ، انتخاب کرد.

” کفش های جدید ا نباید بیش از 2 ساعت پوشید”

نباید کفش های جدید بیش از 2 ساعت در روز پوشیده شود. بیماران دیابتی باید مراقب باشند کفش های جدید خود را 1 سایز بزرگ تر از حد طبیعی خریداری کنند و بیش از 2 ساعت آن را نپوشند. اگر کفشی که مدت زمان طولانی است  پوشیده نشده است دوباره پوشیده می شود ، باید اطمینان حاصل کنید که پا متورم نیست و  فاصله بسیار کمی بین پا و کفش وجود داشته باشد. از آنجا که در طی همه گیری بسیاری از بیماران در خانه می مانند و بیرون نمی روند ، ممکن است در این مدت پاهای آنها نیز متورم باشد. به همین دلیل ، قبل از پوشیدن کفش هنگام بیرون رفتن  ، باید به این موارد توجه کنید. از آنجا که این بیماران اختلالات تعریق و رطوبت نیز دارند ، پوست پا تمایل به خشک شدن و ترک خوردن دارد. به همین دلیل ، باید مرتباً با محصولی که مورد تأیید وزارت بهداشت است ، مرطوب شود. زیرا وقتی پوست پا ترک می خورد ، ورود قارچ ها یا باکتری ها بسیار آسان می شود. محصولات مناسب برای پای دیابتی وجود دارد. دقت در استفاده از آنها مهم است. 

آنچه باید انجام شود:

  با مداخله زود هنگام در اختلالات گردش خون ناشی از دیابت می توان اندام ها را نجات داد. در اینجا مواردی است که بیماران دیابتی باید به آنها توجه کنند:

• جوراب های سفید و نخی را باید ترجیح داد و جوراب ها را باید هر روز عوض کرد.
• ناخن های پا هرگز نباید عمیق یا بیضی بریده شوند.
• کفش ها باید به صورت عمودی و در سایه قرار بگیرند تا چیزی در آن وارد نشود.
• کفش های تازه خریداری شده ، در ابتدا نباید بیش از 2 ساعت پوشیده شود.
• پا باید هر روز مرطوب شده و در برابر آفتاب محافظت شود.
• از آنجا که دیابت بیماری است که نیاز به پیگیری دارد ، قند خون باید مرتباً اندازه گیری شود و هر 3 ماه یکبار توسط متخصص بررسی شود.